Στη Νάξο ξανά!!

Εδώ και πάλι αναπολώ τις στιγμές που περάσαμε στη Νάξο.

Αυτή τη φορά η επίσκεψη μας στη Νάξο είχε πολλές οικογενειακές στιγμές μιας και δεν είμαστε μόνοι μας αλλά με τα μεγάλα μας παιδιά όπως συνηθίζω να τα αποκαλώ.

Για τη Νάξο έχω γράψει και παλιότερα μιας και είμαστε από τους πολύ τυχερούς να έχουμε εκεί αγαπημένους συγγενείς που μας φιλοξενούν και αρκετούς πια φίλους που μας περιμένουν με πολύ αγάπη.

Μαζί με τα παιδιά μας γυρίσαμε σχεδόν όλο το νησί, βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, κολυμπήσαμε σε υπέροχες παραλίες, γευτήκαμε  νοστιμιές που με αγάπη έφτιαξαν οι συγγενείς και φίλοι και φάγαμε πολύ καλά (ευτυχώς) σε καλά εστιατόρια.

Βέβαια δεν ήταν όλα άριστα, υπήρχαν και εμπειρίες μέτριων παροχών θα έλεγα.

Τι  εννοώ;; καταστήματα που δεν δέχονται πιστωτικές κάρτες ή αν δέχονται σε παρακαλούν να πληρώσεις με μετρητά, προϊόντα υπερτιμημένα σε σχέση με την ποιότητα τους ή που η φήμη τους είναι πια ένας μύθος.

Θα αφήσω τις αρνητικές εμπειρίες και θα σταθώ στα ευχάριστα με τη ματιά του καταναλωτή πάντα και χωρίς καμιά διάθεση προβολής καταστημάτων.

Αν θελήσετε να  περάσετε μερικές ήσυχες μέρες στη Νάξο μπορείτε να δείτε εδώ πληροφορίες για κρατήσεις.

Επιπλέον θα προτείνω μερικά σημεία που αξίζει να καθίσει κάποιος για καφέ ή φαγητό.

Για κάποια έχω γράψει ξανά εδώ αξίζει όμως μια αναφορά ξανά, ελπίζω να βοηθήσει όσους θα ήθελαν να με εμπιστευτούν στο κομμάτι του φαγητού τουλάχιστον.

Στη χώρα η Μαριέττα από το Naxion   άνοιξε ένα μικρό μαγαζάκι όπου εκτός από τα γλυκά του κουταλιού και τις μαρμελάδες σερβίρει γλυκές και αρμυρές λιχουδιές, ροφήματα και ποτά.

Αξίζει να δοκιμάσετε την τυρόπιτα, την τοπική πίτα “Σεφκλωτή” και το ρόφημα ζωής.

Στο Φιλότι στον Πλάτανο μπορείς να φας σπιτικά γλυκά και να πιεις σπιτικούς χυμούς.

Επιπλέον θα βρεις κάποια σπιτικά πιάτα φαγητού ανάλογα με τα προϊόντα εποχής από τα χέρια της μαμάς.

Στην Απείρανθο το Ασμάρι συνεχίζει, παρά τις τοπικές αντιξοότητες, να μας σερβίρει καφέ και γλυκά αλλά και ένα ποτήρι  κρασί ή μπύρα με προσεγμένα μεζεδάκια.

Μέσα στη χώρα φάγαμε αξιοπρεπώς στο Λαβύρινθο. Για το μήνα Ιούλιο και Αύγουστο στον χώρο του Λαβυρίνθου εκθέτει τα έργα της η ζωγράφος  Μαριέλα Κωνσταντινίδη, αξίζει μια επίσκεψη.

Το ανέλπιστο ήταν ότι φάγαμε υπέροχα στην άκρη του νησιού στη Μουτσούνα. Είχα βέβαια τις πληροφορίες μου από πολλές πηγές και άξιζε τελικά να φτάσουμε μέχρι εκεί.

Στο εστιατόριο του ξενοδοχειακού συγκροτήματος Όστρια απολαύσαμε φρέσκα ψάρια, το ωραιότερο καρπάτσιο χταποδιού που έχω φάει ποτέ, υπέροχη σαλάτα, ένα ιδιαίτερο μιλφέιγ λαχανικών, ξινομυζήθρα, γιαούρτι τοπικό συνοδευμένο με γλυκά του κουταλιού και  κλείσαμε το γεύμα μας με ένα σπιτικό απεριτίφ αρμπαρόριζας.

Μας έκανε εντύπωση η ποικιλία κρασιών,  δύσκολο θέμα στο νησί.

Από επισκέψεις αξίζει να περπατήστε στα στενά της χώρας, να επισκεφτείτε το κάστρο.

Στο χωριό Εγκαρές  υπάρχει ένα μικρό μουσείο ελιάς και στον ίδιο χώρο πωλητήριο τοπικών προϊόντων.

Στη Μικρή Βίγλα, κοντά στο Joanna’s Apartments,  λειτουργεί σχολή και κατάστημα ενοικίασης εξοπλισμού για kitesurf

Στον Άγιο Προκόπιο λειτουργεί σχολή καταδύσεων.

Πηγαίνοντας από τη χώρα προς Άγιο Προκόπιο συναντάμε τη λίμνη Στελίδα σημαντικό υγρότοπο για τα μεταναστευτικά πουλιά, καθώς βρίσκεται σε κύρια μεταναστευτική οδό πουλιών, και αποτελεί έναν από τους κύριους σταθμούς τους, προσφέροντας τροφή και ανάπαυση.

Πολλές μικρές και μεγάλες παραλίες σε όλο το δίκτυο του νησιού σας περιμένουν για μπάνιο, να ξέρετε όμως ότι ελάχιστες είναι οργανωμένες.

Φεύγοντας από το νησί μην ξεχάσετε να προμηθευτείτε τοπικά προϊόντα, όπως τυριά, λικέρ κίτρου.

Αυτά τα λίγα εδώ περισσότερες πληροφορίες  όποιος θέλει ευχαρίστως σε προσωπική επικοινωνία.

Για περισσότερες φωτογραφίες από το νησί  στο λογαριασμό μου στο Flickr εδώ .